Narodziny… Krzycz! Niech cię usłyszą na ziemi. I pod ziemią i na suchym lądzie i w wodzie. Odwieczne koło znowu wprawiono w ruch… Uwięziony przez czas i przestrzeń, całe życie nieś w pustym naczyniu wodę. Wodę, która nie napoi nikogo, która nie przyniesie ukojenia. Wodę, której naturą jest tylko pragnienie. Lecz kto pragnąłby zaspokojenia? Kto chciałby zabić w sobie uczucia i żądze? Nienawiścią ich obdarz – tych, co gardzą tym życiem. Tych, co gniją powoli, tych, co zdradzili ziemię. Woda dla Umarłych z pustego dzbana na suchą ziemię kropla pragnienia w pustych dłoniach woda dla chmur bez kropli deszczu czy sucha studnia spełnia życzenia? zatrute dary zwodzą mnie kłamstwa ocean żądzy suchy i martwy ogniu płoń we mnie chcę pić tą wodę choć studnia sucha pusty i martwy nabiorę mocy powstanę z ruin wokół nas pustka więc pijmy wodę z martwego źródła woda dla umarłych woda dla umarłych woda dla umarłych czas by skosztować wody umarłych z martwego źródła woda dla umarłych woda dla umarłych woda dla umarłych ................................... Birth… Shout! Let them hear you on the earth. And under the earth, on the dry land and in the water. The eternal circle is set in motion – again… Imprisoned by time and space. All your life, carry this water in an empty vessel. The water which will not quench your thirst, which will not bring relief. Thirst is the only nature of this water. But who would like to quench such thirst? Who would kill one’s desires and feelings? Abhor all those who despise life, hate all those who decay slowly, hate all those who betrayed the earth. Water for the Dead from an empty jug falls on the dry ground a small drop of thirst in the empty hands water for the clouds clouds that give no rain can an empty well fulfill your wishes? toxic, poisoned gifts I’m deceived by lies ocean full of lust is now dry and dead fire within me this water I drink from the empty spring so empty and dead I will gain the might from ruins arise emptiness around let’s drink this water from the empty spring water for the dead water for the dead water for the dead it is time to taste water of the dead from the dead spring here water for the dead water for the dead water for the dead

And so you tread this eternal path, again the end, again the beginning… Who are you – the one who wants to get out of the vicious circle? The one who wants to drink the water for the dead… You are a prisoner. The prisoner of the worlds. At the same moment you are stuck in many different worlds, and each of these worlds becomes the real one. Each of them starts to live within you, and you start to live within each of these worlds. Travelling on the circumference of the circle. Journey, return, a circle, through spaces and times. ................................................. The Prisoner of the Worlds A nexus of connections and potentials. But I can choose only one path. Cursed! I am closed in one small reality. The reality of the worlds which arise or die. Each step I make causes one of these worlds either to die or to live. And only one of them becomes real. But what if such “worlds” do not die? When each of them becomes the real one. When each of them starts to live within me, and I start to live within each of these worlds. One part of me is still closed in this one small reality. But the other part of me makes different choices and lives different lives. Cursed! Where is the abstraction? And what is reality? How can I define this when I start to live every possible of the choices? At every moment in every place. In every place at all times. Possibilities sink through my fingers. Potentials. Worlds. I do not know where I am today. I do not know who I am today. And what I about tomorrow…? Or maybe it already came? And it is already gone? I am so afraid when I think that maybe I was imprisoned in some “yesterday”. Imprisoned by time and space. ......................................................................................... A więc znów odwieczną drogą kroczysz, znów początek, znów koniec… Kim jesteś ty, który chce wyrwać się z obłędnego koła? Który chce pić wodę dla umarłych… Jesteś więźniem. Więźniem światów. W tej samej chwili tkwisz wielu różnych światach, z których każdy zaczyna być realny. Każdy zaczyna żyć w tobie, a ty – w każdym. Kroczysz obwodem koła. Podróż i powrót, okrąg, przez światy, czasy. ................................................. Więzień Światów Sieć powiązań i potencjałów. Lecz mogę wybrać tylko jedną drogę. Przeklęty! Tkwię w jednej tylko rzeczywistości. Rzeczywistości światów, które powstają lub giną. Każdy krok powoduje, że któryś z nich umiera lub żyje. I tylko jeden z nich staje się tym realnym. Ale co jeśli takie “światy” nie umierają? Gdy każdy zaczyna być realny. Każdy zaczyna żyć we mnie, a ja – w każdym. Jedna część mnie dalej jest zamknięta w tej jednej małej rzeczywistości. Ale druga część dokonuje różnych wyborów i żyje różnymi życiami. Przeklęty! Gdzie jest abstrakcja? A czym jest rzeczywistość? Jak mam to zdefiniować w momencie, gdy zaczynam żyć każdym możliwym wyborem? W każdej chwili w każdym miejscu. W każdym miejscu o każdym czasie. Przez palce przeciekają mi możliwości. Potencjały. Światy. Nie wiem, w którym jestem dziś. Nie wiem, kim jestem dziś. A co dopiero jutro… Czy może ono już nadeszło? I minęło dawno temu? Czuję ogromny strach na myśl o tym, że ja zostałem uwięziony w jakimś “wczoraj”. Uwięziony przez czas i przestrzeń.

Demon Nietzschego Nocy pewnej o najbardziej samotnej godzinie nawiedził mnie demon i rzekł do mnie: “Powiedz mi, czy kochasz swoje życie? Pytam, ponieważ wiem, że będziesz musiał je powtarzać bez końca. Wspaniałe jak i godne pogardy rzeczy, radości i smutki. Więc powiedz mi, czy kochasz to życie?” Pytasz czy przekląłem tego demona? Nie. Powiedziałem tylko: “Przyjacielu… Tego właśnie chcę”. ............... spójrz! okręgi w okręgach demon zada pytanie przeklniesz go czy pokochasz? fala wzrasta, opada odwieczne koło w ruchu wszystko idzie do przodu do ciebie wszystko wraca nawet gdy śmierć rozdzieli gdy wąż pożre swój ogon gdy dzień zrówna się z nocą gdy znów pójdziesz tą drogą od wschodu do zachodu nienawiścią ich obdarz – tych co gardzą tym życiem tych co gniją powoli tych co zdradzili ziemię gdy wąż pożre swój ogon gdy dzień zrówna się z nocą gdy znów pójdziesz tą drogą od wschodu do zachodu słońca! nawet ta chwila będzie powtarzać się wiecznie śmierć nie istnieje – jeśli kochasz swoje życie ............................................................................... Nietzsche’s Demon In my loneliest hour a demon came to me one night, and said to me: “Tell me, do you love this life? Because you will have to live it again and again. The great as well as the despicable things, every pleasure and sorrow. So, tell me, do you love this life?”. You are asking me if I cursed this demon? No, I just said: “My friend… I want this”. ............... lo! circles within circles demon will ask the question will you curse him or love him? the tide rises, the tide falls the eternal wheel in motion it all goes forth all the time and it all will always return even when death does you apart when the snake has eaten its tail when days again equal to nights when you walk this path again from the sunrise to the sunset abhor those who oppose it hate all those who despise life hate all those who decay slowly hate all those who betrayed the earth when the snake has eaten its tail when days again equal to nights when you walk this path again from the sunrise to the sunset even this very moment will repeat eternally death is nonexistent – if you love your life

Who are you that would like to get out of the eternal circle? Doomed to journey through the worlds and the times. How to come back to the centre? How to be at every moment in every place and in no place at no time? Cursed… Wandering – from time without end till time without end. The beginning, the end, again the end, the beginning, the same path you tread, wandering the ages, from time without end till time without end, the beginning,, the end, again the beginning, the end… ............... Dark Nebula again – ocean of chaos fills the endless space oneness divided lights, shadows arise Perun and Veles lights, shadows arise darkness visible which imprisons light millenia, aeons hunger for the light galaxies rotate watch birth of a star silent witnesses watch indifferently chaos giving birth to a dancing star chaos giving birth to a dancing star again giving birth to a dancing star – again ........................................................................ Kim jesteś ty, który chce wyrwać się z okręgu, z odwiecznego koła? Skazany na podróż przez światy, czasy – jak wrócić chcesz do środka? W jaki sposób w każdym miejscu i czasie być bez czasu w żadnym miejscu? Przeklęty… W wędrówce bez końca, od bezkresu czasu – aż po czasu bezkres. Początek, koniec, znów początek, znów koniec, drogą wciąż tą samą przemierzasz wieki, od bezkresu czasu aż po czasu bezkres, początek, koniec, znów początek, znów koniec… ............... Ciemna Mgławica znów – morze chaosu wypełnia przestrzeń jedność dzieli się światła i cienie Perun i Weles światła i cienie widzialna ciemność więzienie światła milenia… wieki… spragniona światła wiry galaktyk spójrzcie, rodzi się świadkowie milczą tkwią obojętnie chaos dał życie tańczącej gwieździe chaos dał życie tańczącej gwieździe znowu dał życie tańczącej gwieździe – znów

Drogą wciąż tą samą przemierzając wieki wśród duchów mej ziemi i krwi, widzę ją, podróżującą tuż gdzieś przede mną. Całym jej strojem tylko Słońce, Księżyc, chmury i gwiazdy. Przybrana nimi kroczy po odwiecznym kręgu. Krok w krok za nią podążam w odwiecznej gonitwie za tym, czego pragnę. Wyraźnie widzę jak Ona tańczy powolnym, spiralnym ruchem galaktyki. Wpatruję się w jej oczy – gwiazdy świecące. Gonię komety, by zaplątać się w warkocze jej włosów. Gnany niesamowitą tęsknotą, znajduję jej odbicie w nieziemskim pędzie światła, myśli i przestrzeni… Któż ją wysłał? Jakież wieści niesie? Czy ona jest dla mnie tu i teraz? Czy też może już była lub dopiero będzie? Drogą wciąż tą samą przemierza wieki. Z tajemnym uśmiechem przekracza kręgi. Od bezkresu czasu – aż po czasu bezkres. .......................... Przystrojona Słońcem Przystrojona Słońcem. Zdobiona Księżycem. Pośród czterech wzgórzy – co roku w podróży. Wiosną – Pani życia. Zimą – Śmierci tchnienie. Jesień – czas drzew martwych. Latem – złota mgnienie. Któż Cię wysłał, Pani? Jakież wieści niesiesz? Drogą wciąż tą samą przemierzając wieki. Od bezkresu czasu – aż po czasu bezkres. Z tajemnym uśmiechem przekraczając kręgi. Świt gdzieś za mną został, dzień przede mną zmierzchał. Tam ja czekać będę, spocznij choć na chwilę. Znam już drogi twoje, Mokoszą wyśnione. Bez początku, końca, wśród Księżyca, Słońca Niczego nie szukam, nigdzie już nie zmierzam. Tam gdzie dotrę znajdę co z sobą zabiorę. Przystrojoną Słońcem… Zdobioną Księżycem… Poślubię dziś aby każdej zimy, wiosny – wędrować bez końca… Tyś pełna księżyca i tak pełna słońca Wędrować bez końca… Tyś pełna księżyca i tak pełna słońca Wędrować bez końca… Bez końca… ............................................................................................... The same path I tread, wandering the ages, among the spirits of my earth, my blood. I can see her travelling just a few steps ahead of me. She is dressed only in the Sun, Moon, clouds and stars. Clothed in them she walks the eternal circle. Step by step I follow her in this eternal chase for what I desire. I clearly see her dancing in the slow, spiral movements of our Galaxy. I gaze into her eyes –shining stars. I chase comets so as to become entangled in her plaits. Driven by some strange longing, I still find her reflection in this unearthly momentum of light, thought, and space… Who sent her? What news does she bring? Is she for me, here and now? Or maybe she already was? Or she will be? The same path she treads, wandering the ages. With a furtive smile she tramps through the circles. From time without end till time without end. .......................... Clothed in the Sun In the Sun you are clothed By the Moon embellished All these four hills you climb Since the dawn of all time Lady of life – in Spring Death’s Breath – when it’s Winter Time of dead trees – Autumn Short-lived gold in Summer Who sent you, my Lady? What are the news you bring? The same old path you tread Wandering the ages It’s from time without end And till time without end With such a furtive smile Tramping through the circles The dawn I left behind Now twilight is coming There I’m waiting for you Rest with me for a while I know your ways and paths Dreamt by Mokosha’s might Endless ways, endless paths Among the Moon, the Sun No more I am searching My journeys have no end Where I go I only Find what I take with me The one clothed by the Sun Embellished by the Moon Today – our wedding So that every year we We wander without end amidst the sun, the moon We wander without end you are filled with the sun and brimming with the moon We wander without end you are filled with the sun and brimming with the moon without end…

Get out of the circle, drink water for the dead… Find the bridge which links the future and the past. You shall find it where the tide rises, where the tide falls, where the day equals to the night. And maybe you shall find it where the wild hunt tears up the skies, where the spirits of your fatherland, the spirits of your blood walk. Where your land tells stories about the blood that soaked into it. Death Hussar Divisions .............................. earth and blood, earth and pride the past and the future – bridged my earth, my blood, in mind’s eye let’s walk the battlefields the wild hunt, ripping the skies the past and the future – bridged since immemorial times spirits of this earth, this blood I know the world changes and forgets but without them we wouldn’t be here I wouldn’t be myself but someone else and you would so be far away the world changes and forgets so who we want to be today? you would so be far away so let us be the ones who remember ................................................................................................. Wyrwać się z okręgu, wypić wodę dla umarłych… Znaleźć most łączący przeszłość z przyszłością. Znajdziesz go tam, gdzie fala wzrasta, opada, gdzie dzień równa się z nocą. A może znajdziesz go i tam gdzie pęd, krzyk, grom, dziki gon, duchy tej ziemi i krwi. Gdzie ziemia twoja snuje historie o krwi, którą nasiąkła. .............................. Huzarzy Śmierci ziemia i krew, ziemia i duma most łączący przeszłość z przyszłością moja ziemia, krew, okiem duszy widzę dziś dawne pola bitew podniebny pęd, krzyk, grom, dziki gon most łączący przeszłość z przyszłością od czasów niepamiętnych do dziś duchy tej ziemi, duchy tej krwi wiem, że świat się zmieni, zapomni lecz bez nich nie byłoby nas tu nie byłbym sobą, lecz kimś innym a ty byłabyś daleko stąd świat się zmienia i zapomina więc kim naprawdę chcemy dziś być? ty byłabyś daleko stąd więc pamiętajmy o tym choć my

Who are you that would like to get out of the vicious circle? How to get out? How to return to the centre? Straight to the zero point… The beginning… How to start the journey anew? At any time be at every place. At any place at every time. ................... Point Zero journey, return, a circle… silence and word, a conflict… this word will break the silence silence will deaden the word the world revolves now around this fight of words and silence spaces – times – motion journey – aim – loot victory – rest – stagnation search – mistake – downfall death – spaces – time time! death – spaces – time lights and shadows of the worlds – which are created right now the glare of so many worlds – destroyed right now journey, return, a circle… silence and word, a conflict… travelling through worlds on the circumference how to get out? how to return? straight to the zero point… … the beginning ........................................................................................ Kim jesteś ty, który chce wyrwać się z obłędnego koła? Jak wyrwać się z tego okręgu? Jak wrócić masz do środka? Tam gdzie punkt zero… Początek… Jak rozpocząć podróż na nowo? W dowolnej chwili znaleźć się w każdym miejscu. W dowolnym miejscu o każdym czasie. ................... Punkt Zero podróż i powrót, okrąg… cisza i słowo, konflikt… to słowo przerwie ciszę cisza zagłuszy słowo świat obraca się wokół walki ciszy i słowa przestrzenie – czasy – ruch podróż – cel – zdobycz zwycięstwo – odpoczynek – stagnacja szukanie – błąd – upadek śmierć – przestrzenie – czas czas! śmierć – przestrzenie – czas światła i cienie światów w tej chwili powstających blaski tak wielu światów w tej chwili ginących podróż i powrót, okrąg… cisza i słowo, konflikt… podróż przez światy, czasy kroczę obwodem koła jak wyrwać się? jak wrócić? tam gdzie punkt zero… …początek

Love your life, this eternal chase, this wandering without end. Love the one you are chasing – the one clothed in the Sun, embellished by the Moon. There is an entire Galaxy in her and she herself is a Galaxy. Follow her – where lands to be conquered. New thoughts, ideas. Warriors to be defeated. The spirit of the expanding universe. The race of conquerors. Follow her to this place – where spaces, times, motion. Journey, aim, loot. Victory, rest and stagnation. So – again in motion, start searching which will inevitably lead to some mistake – sooner or later. And so – downfall. And death… Death, spaces, times… ................. Galaxy in Her She has been with me ever since I remember. I have met her a few times on my way. Or maybe I should say – I have met only her transient shadows, never her. She lead a strange game with me. She took different forms which made me feel her presence. Thus, she was the tree under which I slept at night. She was the star at which I gazed before falling asleep. She whispered to me with the water of the stream I was crossing, and she was singing with the voices of the birds which woke me up in the morning. Sometimes she even took the form of a woman I could not resist. In the morning she always disappeared without any trace, leaving me again with the whispering of the stream, the singing of the birds, and with the hazy afterglow of her face engraved in her memory. The night with her always left a strange feeling inside me.The feeling which made me set off immediately to look for her round each corner, in the next town, behind the next hill. Always in motion. Always forward. Possessed with the desire to find her again. I never wanted to have her on my own only. It was the quest, it was the way that I wanted. This gave me strength, this shaped my deeds, my desires. Run. Where lands to be conquered. New thoughts, ideas. Warriors to be defeated. The spirit of the expanding universe. The race of conquerors. And then came the time when the Earth herself was not enough for me. For centuries they had been trying to reach the stars. And so they did. And I travelled with them. This time there were no roads, towns, hills, but spaces, planets, galaxies. Chasing her, driven by the same strange longing, I still found her reflection in this unearthly momentum of light, thought and space. I clearly saw her dancing in the slow, spiral movements of our Galaxy. I was gazing into her eyes – shining stars and I was chasing comets so as to become entangled in her braids. She is mine. Mine? As a matter of fact… Where am I and where is she? This is an eternal chase. Is it all about being together? Isn’t it better to be in motion? Rush? Conquer? Sometimes only touch? Sometimes – for a short while – to own? To conquer and then run forward. So, mine – but only sometimes. I do not have her. I do not own her. I am. With her. ................................................................................................... Kochaj swoje życie, tą odwieczna gonitwę, wędrówkę bez końca. Kochaj tą, za którą wciąż gonisz –przystrojoną słońcem, ozdobioną księżycem. W niej Galaktyka cała, zaś ona sama – Galaktyką. Za nią – tam gdzie lądy do odkrycia. Gdzie nowe myśli, idee. Gdzie nowe ziemie. Gdzie wojownicy do pokonania. Duch rozszerzającego się wszechświata. Rasa zdobywców. Tam gdzie przestrzenie, czasy, gdzie ruch. Gdzie podróż, cel, gdzie zdobycz. Tam gdzie zwycięstwo, odpoczynek, lecz i stagnacja. Więc znów szukanie które prowadzi do błędu, potem – upadek. Następnie śmierć… Przestrzenie, czasy… ................. Galaktyka w Niej Była ze mną chyba odkąd tylko sięgam pamięcią. Czasem spotykałem ją na mojej drodze. A może źle się wyraziłem – nie spotykałem jej samej, lecz raczej jej ulotne cienie. Prowadziła ze mną dziwną grę. Przybierała różne formy, kształty, postacie, pod którymi dawała mi odczuć swoją obecność. A więc –była drzewem, pod którym spałem nocą i była gwiazdą, w którą wpatrywałem się przed snem. Szeptała do mnie wodą strumienia, przez który przechodziłem i śpiewała głosem ptaków, które budziły mnie rano. Czasem przybierała nawet postać kobiety, której nie byłem w stanie się oprzeć. Nad ranem zawsze znikała bez śladu, zostawiając mnie znowu z szeptem strumienia, śpiewem ptaków i mglistą poświatą swojej twarzy wyrytą w mojej pamięci. Noc spędzona z nią zostawiała we mnie też pewne dziwne uczucie. Uczucie, które powodowało, że od razu ruszałem w dalszą drogę, szukając jej za każdym zakrętem, w kolejnym mieście, za kolejnym wzgórzem. Zawsze w ruchu. Zawsze do przodu. Opętany pragnieniem znalezienia jej znowu. Chyba zresztą nigdy nie chciałem mieć jej na własność. To właśnie poszukiwania, to właśnie drogi pragnąłem. Tej siły, która napędzała mnie, kształtowała moje czyny, żądze, pragnienia. Biec. Tam gdzie lądy do odkrycia. Gdzie nowe myśli, idee. Gdzie nowe ziemie. Gdzie wojownicy do pokonania. Duch rozszerzającego się wszechświata. Rasa zdobywców. Aż wreszcie nadszedł ten czas, gdy sama Ziemia przestała mi już wystarczać. Oni już od wieków próbowali sięgnąć gwiazd. I w końcu gwiazd sięgnęli. Przemierzałem więc z nimi już nie drogi, miasta czy wzgórza ale przestrzeń, planety, galaktykę. W pogoni za nią, gnany tą samą tęsknotą, nadal znajdowałem jej odbicie w tym nieziemskim pędzie światła, myśli i przestrzeni. Wyraźnie widziałem jak Ona tańczy powolnym, spiralnym ruchem galaktyki. Wpatrywałem się w jej oczy – gwiazdy świecące i goniłem komety, by zaplątać się w warkocze jej włosów. Moja. Moja? A właściwie to gdzie jestem ja a gdzie ona? Wszak to odwieczna gonitwa. Ale czy na pewno chodzi o to, aby być razem? Czyż nie lepiej – zawsze w ruchu? Pędzić? Zdobywać? Czasem tylko dotknąć? Czasem tylko – na chwilę krótką – posiąść? Zdobyć? I biec dalej. A więc – moja – lecz tylko czasami. Nie mam jej. Nie posiadam jej. Jestem. Z nią.