Drogą wciąż tą samą przemierzając wieki wśród duchów mej ziemi i krwi, widzę ją, podróżującą tuż gdzieś przede mną. Całym jej strojem tylko Słońce, Księżyc, chmury i gwiazdy. Przybrana nimi kroczy po odwiecznym kręgu. Krok w krok za nią podążam w odwiecznej gonitwie za tym, czego pragnę. Wyraźnie widzę jak Ona tańczy powolnym, spiralnym ruchem galaktyki. Wpatruję się w jej oczy – gwiazdy świecące. Gonię komety, by zaplątać się w warkocze jej włosów. Gnany niesamowitą tęsknotą, znajduję jej odbicie w nieziemskim pędzie światła, myśli i przestrzeni…

Któż ją wysłał? Jakież wieści niesie? Czy ona jest dla mnie tu i teraz? Czy też może już była lub dopiero będzie? Drogą wciąż tą samą przemierza wieki. Z tajemnym uśmiechem przekracza kręgi. Od bezkresu czasu – aż po czasu bezkres.
..........................

Przystrojona Słońcem

Przystrojona Słońcem.
Zdobiona Księżycem.
Pośród czterech wzgórzy –
co roku w podróży.
Wiosną – Pani życia.
Zimą – Śmierci tchnienie.
Jesień – czas drzew martwych.
Latem – złota mgnienie.

Któż Cię wysłał, Pani?
Jakież wieści niesiesz?
Drogą wciąż tą samą
przemierzając wieki.
Od bezkresu czasu –
aż po czasu bezkres.
Z tajemnym uśmiechem
przekraczając kręgi.

Świt gdzieś za mną został,
dzień przede mną zmierzchał.
Tam ja czekać będę,
spocznij choć na chwilę.
Znam już drogi twoje,
Mokoszą wyśnione.
Bez początku, końca,
wśród Księżyca, Słońca

Niczego nie szukam,
nigdzie już nie zmierzam.
Tam gdzie dotrę znajdę
co z sobą zabiorę.
Przystrojoną Słońcem…
Zdobioną Księżycem…
Poślubię dziś aby
każdej zimy, wiosny –

wędrować bez końca…
Tyś pełna księżyca
i tak pełna słońca
Wędrować bez końca…
Tyś pełna księżyca
i tak pełna słońca
Wędrować bez końca…

Bez końca…
...............................................................................................
The same path I tread, wandering the ages, among the spirits of my earth, my blood. I can see her travelling just a few steps ahead of me. She is dressed only in the Sun, Moon, clouds and stars. Clothed in them she walks the eternal circle. Step by step I follow her in this eternal chase for what I desire. I clearly see her dancing in the slow, spiral movements of our Galaxy. I gaze into her eyes –shining stars. I chase comets so as to become entangled in her plaits. Driven by some strange longing, I still find her reflection in this unearthly momentum of light, thought, and space…

Who sent her? What news does she bring? Is she for me, here and now? Or maybe she already was? Or she will be? The same path she treads, wandering the ages. With a furtive smile she tramps through the circles. From time without end till time without end.
..........................
Clothed in the Sun

In the Sun you are clothed
By the Moon embellished
All these four hills you climb
Since the dawn of all time
Lady of life – in Spring
Death’s Breath – when it’s Winter
Time of dead trees – Autumn
Short-lived gold in Summer

Who sent you, my Lady?
What are the news you bring?
The same old path you tread
Wandering the ages
It’s from time without end
And till time without end
With such a furtive smile
Tramping through the circles

The dawn I left behind
Now twilight is coming
There I’m waiting for you
Rest with me for a while
I know your ways and paths
Dreamt by Mokosha’s might
Endless ways, endless paths
Among the Moon, the Sun

No more I am searching
My journeys have no end
Where I go I only
Find what I take with me
The one clothed by the Sun
Embellished by the Moon
Today – our wedding
So that every year we

We wander without end
amidst the sun, the moon
We wander without end
you are filled with the sun
and brimming with the moon
We wander without end
you are filled with the sun
and brimming with the moon
without end…